Het Runeteken

Het oude Saksische schrift bestond vanaf de vijfde eeuw uit runentekens. Alle Germaanse stammen in noord Europa kenden dit schrift, maar wel in verschillende afgeleiden ervan. Dit schrift werd door invloed van de kerstening (overgaan van Germaans godendom tot de Rooms katholieke kerk) al in de achtste eeuw vervangen door het Romeinse schrift.

Echter het gebruik van runen als merkteken bleef in het Saksische gebied tot en met de 16 eeuw in zwang. Het werd gebruikt voor aanduidingen van eigendomen van boeren die op een erf woonden. Veel oogstwerkzaamheden werden door rijping en weersinvloeden veelal samen gedaan. Hieruit vloeide ook het “Noaberschop” uit voort. Om de werktuigen van een ieder uit elkaar te houden werden vormen van runentekens nog steeds gebruikt.

De Twentse Genealogische Vereniging heeft een tiental jaren geleden hieraan een onderwerp in haar maandblad gewijd. Zij waren een tiental runentekens op het spoor gekomen. In dit artikel kwam ook de Rune van het erf Koebrugge op het Zeldam naar voren. De Rune zag er als volgt uit:

(klik aan om het te vergroten)

De Rune werd door de beheerder van deze site toegepast als gevelsteen in de muur van zijn woonhuis met het bouwjaar. Zie hieronder.

(klik aan om te vergroten)